Linggo, Abril 5, 2015

Mensahe Ibinigay ng Aming Panginoon Hesus Kristo

Kanyang Mahal na Anak si Luz De María. Linggo ng Pagkabuhay.

Aking Bayan, mahal kong mga anak, walang kapagurangan sa paglalakad:

NAKAKATULOG AKO!... AT LAHAT NG NASASANGKOT SA LABAS KO … HINDI ANG AKING KALOOBAN.

AKO AY ANG WALANG HANGGAN NA KASALUKUYAN, AKO AY DI NAGBABAGO. “AKO AY ANG DAAN, AT ANG KATOTOHANAN, AT ANG BUHAY…”[5]

Ang Aking Mga Pangingisda ng Divino na Pag-ibig ay nakakuha ng pinakamahusay na huli: Ang Aking Bayan ay tapat, hindi nagdududa, at lumalakad sa mundo nang walang pag-aari sa mundo, nang hindi pwedeng mapinsala ng masama.

Ang Aking Kagalangan ay ang kagalangan ng Aking Bayan…

Ang Aking Salita ay para sa Pagkaligtas ng Aking Bayan…

Ang Aking Katawan at Dugo ay pagkain para sa Aking Bayan...

“Hindi lahat ng nagsasalita sa akin, ‘Panginoon, Panginoon,’ makakapasok sa kaharian ng langit, kundi ang gumagawa ng kalooban ng aking Ama na nasa langit.”[6]

Mahal:

LAHAT NG MGA TAONG SUMUSUNOD AT NANINIWALA SA DIVINO NA KALOOBAN AY ANG AKING BAYAN.

ANG LAHAT NG NANGAGAWANG IIWANAN ANG KASALANAN AT MGA BALAK NITO AY ANG AKING BAYAN.

Mahal kong mga anak:

Ang kasalukuyang henerasyon ay pinagpala sa paghahatid Ko ng sarili ko sa Krus, Krus ng Pag-ibig at Pagkabuhay.

HINDI AKO NAGLILIPAT MULA SA PUSO NA NAGNANAIS SUMUNOD SA AKIN BILANG TAPAT NA ALAGAD.

ANG TAONG GUSTO KONG MAKAPAGTULO, UMIYAK AT MATUTULUNGAN.

Naghihintay ang Aking Ina upang bigyan ka ng Liwanag ng Kanyang Puso. Huwag na nang maghintay pa. Hindi ito oras, kundi isang sandali na nagdaan nang hindi napansin. Sa isa pang blink ng mata mo, makakaramdam ka ng malayo sa Akin habang tinutulakan ka ng daloy ng mga pagkakasala ko.

Hindi na ang araw; ito ay isang maikling pagdaan ng araw at mabilis na pagsasama-muli ng buwan. Hindi makapagpapaunlad ng panahon ang tao nang tumpak. Sa sandaling ito, sinasabi niya sa tao: Ako ay gawa ng Diyos, ako ay hindi maipaliwanag mo.

Mahal ko:

KUNG GUSTO MO, IIBIGAY KO ANG PUSO NA BATO NG WALANG PANINIWALA SA ISANG PUSO NA NAKAPAGPAPATULOY NG AKING SALITA, GAWA, AT MGA GAWAIN. AKO AY PAG-IBIG, AWA, AT KATUWIRAN.

Mahal ko:

Nagpaplano ako na maunawaan mo na hindi ako isang Makatotohanan na Hukom kung walang katarungan sa aking Bayan: Awa at Katuwiran.

IBIBIGAY KO SA MATUWID NA TAO ANG KANILANG NARARAPAT; SA TUNAY NANG NAGPAPATAWAD, IIBIGAY KO

MAGPATAWAD…

SA TAONG TUMUTOL SA AKIN, HINDI NAGNANAIS NG PAGBABAGO AT NAG-AALAY SA MASAMA, IIBIGAY KO ANG AKING KATUWIRAN UPANG INUMIN NIYA.

Lahat ng mga gawa at mga gawain ng tao ay nagdaan sa harap ko sa Gethsemane … Alam ko ka mula pa noong hindi mo pa ako kilala, naghihintay ako para sa pagbabago ng mga taong malayo na sa Akin, nakikipag-ugnay sa mundo at kanilang kasalanan.

TINATAWAGAN KITA NG MGA BESES NA BUMALIK SA AKIN. Tatanggapin kita tulad ng anak na nagbalik, tulad ng nawawalang tupa; ikaw ay aking kaligayahan, Aking Pag-ibig, at ikakainom mo ang Aking Awa.

Tinatatawagan kita nang mabuti upang hindi ka mapasama ng masama o maipagkait sa iyo; upang hindi ka mapasama ng masama o maligaya para makawala ang Buhay na Walang Hanggan.

Ang Aking Pagkabuhay ay Buhay Para Sa Aking Bayan, Bendisyon At Paglago Para Sa Aking Bayan.

AKING BAYAN, ITO AY NANGANGAILANGAN NG SANDALI. KAILANGAN MAGISING ANG KAMALAYAN TULAD NG LEAVENING. LAHAT NG NAGLALAKBAY SA PAGITAN NG TAONG NAGPAPAHIRAP SA AKIN DAHIL ITO AY RESULTA NG KABABAWAAN NG TAO’S, HINDI AKO NAKAKAPAGOD NA HUMIHINGI SA MGA TAO NA BUMALIK SA AKIN.

Mga anak, kayo pa rin ay alipin ng inyong sariling ego nang walang pagtanggap sa kalayaan na ako ang nag-aalok sayo.

Mahal ko:

Hindi kayo makakamit ng kalayaan maliban kung ibibigay ninyo ang inyong mga kinalulugdan …

Hindi kayo makakamit ng kalayaan maliban kung magpapalaya kayo sa lahat ng kasamaan …

Hindi kayo makakamit ng kalayaan maliban kung iiwan ninyo ang inyong mga panggagahasa at bawasan ang inyong sariling tao na, pinoprotektahan ng pangangailangan at mabigat na pag-asa, patuloy na nagpapalayo sa inyo papunta sa abismo kung saan si satanas ay nagsisihintay.

Mga anak:

LAKAD MABILIS, IKAWAL ANG BILIS. ANG PANAHON AY NASA HARAP MO, ANG PANAHONG AKO AY

MAMUNO SA KONSENSYA NG BAWAT ISA UPANG SURIIN ANG INYONG MGA GAWA AT AKSYON. ANG PAG-AARAL NA ITO NG KONSENSYA NG TAO’AY HINDI MALAYO SA SANGKATAUHAN.[7]

Mahal ko:

Suriin ninyo ang inyong sarili mabuti; suriin ninyo ang paraan ng paglalakad… Gusto kong kayo sa aking tahanan; ako ay nag-aalok sayo ng kaligtasan. Depende ito sa bawat isa kung susunod kayo o magpapatuloy pa sa kasalanan.

ANG SANGKATAUHAN AY INABANG NIYA NG AKING TAHANAN NANG MATIYAK NA ANG ORAS

AY PABORABLE O HINDI; KAYO, MGA ANAK KO, ANG NAGLABAG SA AKIN. Sa panahong ito, ang kasalanan — kontrolado ng galit sa aking mga anak — ay nagsasabog sa akin na umiyak para sa mundo.