Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2024
Ανακατάκτηση – Είμαι η Κεφαλή και η Νίκη
Μήνυμα από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό στην αδελφή Αμάπολα στο New Braunfels, TX, USA, στις 20 Σεπτεμβρίου 2024, Υπαγορεύτηκε στα ισπανικά και μεταφράστηκε από την αδελφή στα αγγλικά
Γράψε, Φλορεσίτα.
Κάθε χάρισμα, κάθε δώρο που ήρθε από Εμένα παράγει άγιο καρπό για όλα τα παιδιά Μου. Κάθε δώρο είναι χρήσιμο όταν, αφού το λάβει, η ψυχή το προσφέρει σε Εμένα, ώστε να δείξω πώς, πότε και πού να το χρησιμοποιήσει.
Αυτά είναι τα εργαλεία της εργασίας που σου δίνω εγώ, τα απαραίτητα μέσα [που δόθηκαν] σύμφωνα με την εργασία που αναθέτω σε σένα.
Δεν δίνω τίποτα μάταια, παιδιά μου.
Αλλά όπως σου δίνω τη Χάρη Μου και την καταχράςεις τόσο συχνά, έτσι τα δώρα Μου απορρίπτονται, αγνοούνται, χρησιμοποιούνται κατά λάθος, διαστρεβλώνονται από την υπερηφάνεια που υποκινείται από τον Σατανά.
Και όταν αυτά τα εργαλεία που σου δίνω γίνονται ελλιπή, έτσι και τα έργα, οι αποστολές που σου αναθέτω.
Και πόσες αποστολές έχουν μείνει έτσι ημιτελείς, άχρηστες, και οι ψυχές σας αντιλαμβανόμενες αυτή την αταξία σε κάνουν να υποφέρεις.
Αυτό θα ανανεωθεί επίσης, παιδιά μου. Να ενθαρρύνεστε.
Κάθε δώρο στη θέση του. Όλοι εργάζονται για το σκοπό για τον οποίο τους χορηγήθηκαν, όλοι βοηθούν στην σωτηρία των παιδιών Μου – στην θεραπεία τους, στην διαμόρφωσή τους, στο έργο της μετατροπής σας σε παιδιά Μου πληρέστερα – ενωμένοι περισσότερο και περισσότερο με την Καρδιά Μου, και τη Θέλησή Μου, και την πράξη Μου.
Όλα στην τάξη τους, παιδιά μου.
Στον στρατό Μου του Φωτός όλα τα δώρα και χαρίσματα είναι παρόντα, τόσο ανθρώπινα όσο και πνευματικά, και για καθένα σου δίνω την διαμόρφωση και τη Χάρη που χρειάζεται να τα λάβεις, να τα προσφέρεις σε Εμένα, και να τα χρησιμοποιήσεις.
Παιδιά μου, θα δείτε δώρα και Χάρες αθέατες μέχρι τώρα, γιατί οι εποχές και οι καταστάσεις που αντιμετωπίζετε, και θα αντιμετωπίσετε, θα τις χρειαστούν.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, παιδιά μου, δεν έχει ξανασυμβεί. Μην το ξεχνάτε αυτό.
Κάθε εποχή απαιτεί τη χάρη της, την διαμόρφωσή της και τα απαραίτητα εργαλεία για να ολοκληρώσω το Έργο Μου.
ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΤΕ.
ΕΜΕΊΝΕΤΕ ΣΕ ΕΜΈΝΑ.
Βλέπετε ότι η Εκκλησία Μου που θεμελίωσα πάνω στα άγια θεμέλια των Αποστόλων, και που ψυχή προς ψυχή – τούβλο προς τούβλο – έχω οικοδομήσει κατά τους αιώνες, έχει διεισδυθεί, πληγωθεί, υπονομευτεί.
Η τάξη που έβαλα σε Αυτήν για το καλό όλων των παιδιών Μου έχει απορριφθεί.
Και τι απέμεινε;
Σκουληκότριζα. [1]
Γι’ αυτό νιώθετε λύπη – τη λύπη Μου. Γι' αυτό νιώθετε τρόμο – τον τρόμο Μου. Γι’ αυτό νιώθετε άγιο θυμό – τον δικό Μου θυμό – βλέποντας τι έχει δημιουργηθεί από τον Πατέρα Μου να μολύνεται και διαβρώνεται.
Όπως ένα δέντρο τα κλαδιά του οποίου έχουν επιτεθεί από παράσιτα – καταναλώνοντας φύλλο μετά το φύλλο, εμποδίζοντας και παραμορφώνοντας κάθε νέα ανάπτυξη, προκαλώντας μαρασμό των κλαδιών, βλάπτοντας τον κύριο κορμό και εκθέτοντάς τον σε ακόμη μεγαλύτερες προσβολές και ασθένειες – βλέπετε τι έχει συμβεί στην όμορφη Εκκλησία Μου. Η μάστιγα της υπερηφάνειας, της έλλειψης Πίστης και της ειδωλολατρίας έχουν μολύνει τα κλαδιά του Δέντρου Μου, το οποίο θα πρέπει να παράγει μόνο άφθονους καρπούς, θρεπτικούς και γεμάτους ζωή· σκιά και καταφύγιο· και τη συνεχή υπενθύμιση της προνοητικής Αγάπης του Θεού σας.
Παιδιά μου, οι πιο επικίνδυνες και καταστροφικές προσβολές είναι αυτές που εισέρχονται απαρατήρητα, που αναπτύσσονται στο σκοτάδι και κρυμμένες από την όψη μεγαλώνουν και μεγαλώνουν. Και όταν τις δείτε τελικά να βγαίνουν στην επιφάνεια – πόσο διαδεδομένες έχουν ήδη γίνει, αδύνατο να εξαλειφθούν εκτός εάν με τα πιο ακραία μέτρα.
Ένας πλήρης κλάδευμα, μέχρι τη ρίζα.
Παιδιά μου, θυμηθείτε τις παραβολές των συκομοριών. [2]
Μην σκανδαλίζεστε από αυτά που σας λέω, από τα λόγια της διόρθωσής μου, από την ΑΛΉΘΕΙΑ που σας δείχνω ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΑΣ ΚΑΛΌ.
Παιδιά μου, είστε μέρος του Μυστικού Σώματός Μου. Ένα ζωντανό κομμάτι της Εκκλησίας Μου. ΚΑΙ Εγώ ΕΊΜΑΙ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΣΑΣ. Εγώ ΕΊΜΑΙ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΊΟΣ ΛΊΘΟΣ ΧΩΡΊΣ ΤΟΝ ΟΠΟΊΟ ΌΛΑ ΚΑΤΑΡΡΈΟΥΝ. [3]
Θυμηθείτε τα λόγια του Παύλου Μου, προειδοποιώντας και διορθώνοντας τα παιδιά μου που έλεγαν «Ανήκω στον Παύλο», «Ανήκω στον Απόλλο…». [4]
ΕΊΣΤΕ ΔΙΚΟΊ ΜΟΥ.
ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΆΣΕΤΕ ΑΥΤΌ.
ΑΝΉΚΕΤΕ ΣΤΟ ΑΡΝΊ ΠΟΥ ΣΦΆΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΛΎΤΡΩΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΟΥ. [5]
ΑΝΉΚΕΤΕ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΎ ΣΑΣ. [6]
Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, που σας λέω ότι το αξίωμα – η ευθύνη – που θεσπίσα για να τρέφω και ΟΔΗΓΉΣΩ και ΠΡΟΣΤΑΤΕΎΣΩ τα πρόβατά Μου , έχει καταληφθεί με τη βία από κάποιον που ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΌΣ ΜΟΥ.
ΜΌΝΟ ΕΓΏ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΥΤΌ, ΠΑΙΔΙΆ. ΕΓΏ, ΌΠΟΥ ΕΞΕΤΆΖΩ ΚΆΘΕ ΚΑΡΔΙΆ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΝ ΟΠΟΊΟΝ ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΜΈΝΕΙ ΚΡΥΦΌ.
ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΕΓΏ ΜΠΟΡΏ – ΚΑΙ ΘΑ – ΑΦΑΙΡΈΣΩ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΉΔΕΙΟΥΣ, τα νεφάριους τρωκτικά που έχουν διεισδύσει στον εαυτό τους, προετοιμάζοντας τον δρόμο για τον άνθρωπο της απώλειας, ο οποίος θα αποκαλυφθεί σύντομα μπροστά στα έθνη.
Εσείς που έχετε λάβει την προειδοποίησή Μου μέσα σας, που φέρατε αυτή τη γνώση και που υποφέρατε στο Όνομά Μου βλέποντας το Άγιο Σώμα Μου να προδίδεται για άλλη μια φορά – ευχαριστώ, παιδιά μου. Η ταλαιπωρία σας ενωμένη με την Δική Μου θα αποκτήσει έλεος για πολλούς.
Εσείς, παιδιά, για τους οποίους αυτά τα λόγια είναι καινούργια, σκληρά, τρυφερά – και που σας προκαλούν σύγχυση – σας λέω:
ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΊΤΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΎ ΣΑΣ.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΊΤΕ ΤΟΝ ΑΒΒΆ ΣΑΣ.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΊΤΕ ΤΟ ΆΓΙΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΊΟΥ ΠΝΕΎΜΑΤΌΣ ΜΑΣ.
Δεν είστε εσείς αυτοί που πρέπει να ρίξουν φως σε αυτούς τους καιρούς και στο τι συμβαίνει. Η σκέψη σας, παιδιά, είναι πολύ περιορισμένη και πληγωμένη από τη βρώμικη σύγχυση του εχθρού.
ΕΊΝΑΙ Εγώ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΊΝΩ ΦΩΣ, ΠΑΙΔΙΆ. [ήπια χαμόγελο]
ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΆΣΕΤΕ ΑΥΤΌ.
Ο ΙΗΣΟΎΣ ΣΑΣ ΣΑΣ ΔΊΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΆΖΕΣΤΕ ΤΏΡΑ ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΊΤΕ ΣΤΟ ΣΧΈΔΙΟ ΤΟΥ ΑΒΒΆ ΜΑΣ – ΤΗΣ ΤΑΡΑΧΉΣ ΜΑΣ. ΈΝΑ ΣΧΈΔΙΟ ΑΓΆΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΈΟΥΣ. Αυτό ξεδιπλώνεται από εποχή σε εποχή, καθοδηγώντας, φωτίζοντας, αγνίζοντας τα παιδιά Μου, την Εκκλησία Μου.
ΜΕΊΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΡΉΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΆΣ ΜΟΥ. Μην φοβάστε.
Παιδιά, πόσα περισσότερα θα δείτε. Όπως είδα τους Αποστόλους και τους μαθητές μου να ταράσσονται, να φεύγουν, να με αρνούνται. Βλέποντας “σε ρήματα” αυτό που είχα – με τόση προσπάθεια και Αγάπη – συγκεντρώσει, διαμορφώσει και αγαπήσει.
Αλλά παιδιά, στο βλέμμα Μου από τον Σταυρό υπήρχε επίσης η Ειρήνη ότι αυτό που συνέβαινε ήταν απαραίτητο, και ότι θα έβλεπα τους εκλεκτούς μου αγνισμένους από όλη την υπερηφάνειά τους, τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης και δράσης τους, έτοιμους για το φιλί της Θείας Φωτιάς που θα ολοκλήρωνε τη μεταμόρφωσή τους.
Μικροί μου που με αγαπάτε, λέω αυτά τα λόγια σε εσάς ώστε να θυμάστε ότι μετά τον εξαγνισμό της Εκκλησίας Μου – μετά την Ανακατάληψή Μου – θα τη δείτε ανανεωμένη, εντελώς καθαρή, γεμάτη Φως, γεμάτη την αφθονία της Χάρης Μου, όπως βγήκε από την Καρδιά Μου καθώς διατρυπήθηκε.
Ναι παιδιά, η σήψη έχει φτάσει τόσο ψηλά και τόσο βαθιά που το έργο εξαγνισμού – ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΊ ΜΌΝΟ ΑΠΌ ΕΜΈΝΑ. ΚΑΙ ΕΣΆΣ ΜΕ ΕΜΈΝΑ.
ΕΓΏ, Ο ΚΑΠΕΤΆΝΙΟΣ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΕΣΕΊΣ, ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΜΟΥ.
Ο ΦΩΤΕΙΝΌΣ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΌΣ – κουβαλώντας μέσα του το Φως της Πίστης, της Ελπίδας και της Αλήθειας – το Ξίφος που κατακτά τα πάντα.
Η ΝΊΚΗ έχει κερδηθεί παιδιά, αλλά πρέπει ακόμα να ζήσετε τη μάχη.
Σε αποκατάσταση, ως προσφορά, ως θυσία.
ΕΝΩΜΈΝΟΙ ΜΕ ΕΜΈΝΑ.
ΌΠΩΣ ΈΚΑΝΑ ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ για εσάς. ΌΠΩΣ ΠΡΟΣΦΈΡΘΗΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ. ΌΠΩΣ ΘΥΣΊΑΣΑ ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΥ ΝΑ ΥΠΑΚΟΎΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΏΣΩ ΤΟ ΈΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΤΈΡΑ ΜΟΥ – τη σωτηρία όλων των παιδιών Του.
Μείνετε μέσα σε Εμένα. Μην φοβάστε.
Όλα θα ταραχθούν, όπως δεν μπορείτε να φανταστείτε· πολλά που νομίζατε μόνιμα θα καταρρεύσουν.
ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΤΕ. ΚΟΙΤΆΞΤΕ ΜΕ.
Θυμήσου ότι κάθε “νίκη” του εχθρού μας είναι ΨΕΥΔΑΊΣΘΗΣΗ. ΠΡΟΣΩΡΙΝΉ. Πιο φευγαλέα από την πρωινή ομίχλη.
ΕΊΜΑΙ Η ΝΊΚΗ.
ΕΊΜΑΙ.
ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΆΛΛΟΣ.
Γαληνέψτε, παιδιά. Βλέπω τις καρδιές σας, βλέπω τον πόνο σας, τους φόβους και τις αμφιβολίες σας, την αγωνία σας.
ΦΈΡ’ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΈΝΑ. ΤΟΠΟΘΕΤΉΣΤΕ ΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ.
Επαναλάβετε το όνομά Μου.
“ΘΕΌΣ ΜΑΖΊ ΜΑΣ.”
Επανάλαβε το και γαληνέψτε.
Η μητέρα μου σας καλύπτει με το Άγιο Μανδύλιο της, κι εγώ σας καλύπτω με το Αίμα Μου.
ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΑΙ.
ΚΟΊΤΑ ΜΕ.
Ο ΙΗΣΟΎΣ ΣΑΣ ΑΓΑΠΆΕΙ.
[γλυκό χαμόγελο, σαν να μας δίνει ενθάρρυνση.]
ΣΗΜΕΊΩΣΗ: Οι υποσημειώσεις δεν υπαγορεύονται από τον Θεό. Προστίθενται από την αδελφή. Μερικές φορές η υποσημείωση είναι για να βοηθήσει στη διευκρίνιση της αίσθησης του νοήματος μιας συγκεκριμένης λέξης ή ιδέας, και άλλες φορές για να μεταφέρει καλύτερα την αίσθηση του τόνου του Θεού ή της Παναγίας όταν μιλούσαν.)
[1] Το είπε αυτό με τόση σοβαρότητα, οι λέξεις ήταν τόσο βαριές, σαν να κατέβαιναν σαν ένα τόννο. Τρομερές λόγω του τι σημαίνουν.
[2] Στα Ευαγγέλια υπάρχουν τρεις αναφορές στη συκιά ως παράδειγμα ή σύμβολο: η παραβολή της συκιάς που μέχρι στιγμής δεν έχει καρποφορήσει, αλλά καλλιεργείται για ένα ακόμη χρόνο με την ελπίδα να γίνει καρποφόρα πριν κοπεί (Λουκάς 13:6-9); η συκιά που ξεραίνεται μετά από κατάρα του Ιησού επειδή δεν έχει φρούτα (Ματθαίος 21:18-22; Μάρκος 11:12-24); και η συκιά που χρησιμοποιείται ως αναλογία από τον Ιησού για την ανάγνωση των σημείων της εποχής (Ματθαίος 24:32-35; Μάρκος 13:28-31; Λουκάς 21:29-33). Αυτό τελευταίο παράδειγμα είναι μέρος μιας μεγαλύτερης συζήτησης που επαναλαμβάνεται σε τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια, μια συζήτηση εξαιρετικά σημαντική και διαφωτιστική για τους χρόνους που ζούμε.
[3] Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η υπενθύμιση από τον Ιησού, ειπωμένη τόσο απλά, είναι γεμάτη φως και νόημα. Και παρόλο που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια αυτό που αντιλαμβάνομαι σε αυτά (και έχω προσπαθήσει!), θέλω τουλάχιστον να επικοινωνήσω, να τονίσω τη σημασία που ένιωσα σε αυτές τις Λέξεις. Φαίνεται τόσο απλές και προφανείς, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν κάποια πολύ σημαντικά μαθήματα σε αυτά όσον αφορά το θέμα της εξουσίας στην Εκκλησία.
Νιώθω ότι με αυτά τα λόγια προσπαθεί να μας υπενθυμίσει ότι Αυτός είναι η Κεφαλή, ο Κύριος και Διδάσκαλος της Εκκλησίας. Και ότι παρόλο που η έδρα του Πέτρου έχει καταληφθεί για την ώρα, και μαζί με αυτήν μεγάλο μέρος της σημερινής ιεραρχίας έχει τεθεί σε κίνδυνο, αυτό δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία είναι χωρίς κεφαλή ή αρχηγό. Ο ΙΗΣΟΎΣ ΕΊΝΑΙ Η ΚΕΦΑΛΉ. Το αξίωμα του Πάπα είναι να είναι ο Βικάριος, δηλαδή αυτός που εκπροσωπεί την Κεφαλή, αλλά δεν είναι η ίδια η Κεφαλή. Και αν ο Βικάριος απομακρυνθεί από την Κεφαλή, παύει να είναι ο Βικάριος της Κεφαλής, ακόμη κι αν φαινομενικά συνεχίζει να ενεργεί ως τέτοιος. Η Κεφαλή βρίσκεται πάνω από όλη την ΟΛΌΚΛΗΡΗ Εκκλησία, τη Μαχόμενη, τη Πασχουσα και τη Θριαμβεύουσα.
Γι' αυτό η υπόσχεση του Ιησού ότι «οι πύλες της γέεννης δεν θα την νικήσουν» εξακολουθεί να ισχύει, ακόμη κι αν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα σε μέρος της Μαχόμενης Εκκλησίας, που βρίσκεται ακόμα εδώ στη γη, μπορεί να καταληφθεί και διεισδυθεί.
Κάτι άλλο που αντιλαμβάνομαι, όσον αφορά τη δομή και την εξουσία της Εκκλησίας, είναι η σημασία και η παράλληλη σχέση με το τι έζησε η Εκκλησία από τον θάνατο του Ιησού στη Μεγάλη Παρασκευή μέχρι την Ανάστασή Του έως την τριπλή ομολογία πίστης του Πέτρου, σε σύγκριση με αυτό που ζει σήμερα η Εκκλησία. Ο Ιησούς είχε πεθάνει και ήταν θαμμένος στον τάφο, ο Πέτρος τον είχε αρνηθεί και διέφυγε, οι Απόστολοι και οι μαθητές είχαν σκορπιστεί και μπερδευτούν. Η «ορατή» εξουσία και η δομή της νεογέννητης Εκκλησίας φαινόταν να έχει κλονιστεί, καταστραφεί, εξαφανιστεί. Τι απέμεινε; Μια μικρή ομάδα συγκεντρωμένη γύρω από την Παναγία μας – μοιράζοντας τον Πένθος της, τη φοβερή και τρομερή δοκιμασία πίστης, και την αγωνιώδη «αναμονή» πριν από την Ανάσταση και την εκπλήρωση των Λόγων του Ιησού.
Παρά όλα όσα μόλις έγραψα, μου είναι δύσκολο να εκφράσω με λόγια όλα αυτά που αυτές οι απλές λέξεις του Ιησούς στο Μήνυμα φέρνουν στο μυαλό μου. Δεν έχω ένα εκτεταμένο θεολογικό λεξιλόγιο και είμαι αρκετά άπειρος, και φυσικά μπορώ να κάνω λάθος. Ξέρω μόνο ότι η Κεφαλή δεν μας αφήνει εγκαταλελειμμένους.
[4] Α' Κορινθίους 3:4-9. Ολόκληρο το κεφάλαιο είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση.
[5] Ειπώθηκε με μεγάλη έμφαση.
[6] Το είπε πιο απαλά. Κάτι που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο αλλά μου φάνηκε σημάδι της τρυφερότητας Της Αγάπης είναι το ότι λέει: "Είσαι του δικού σου Ιησού.” Σαν να τονίζει πως πρόκειται για αμοιβαία Αγάπη και “entrega”. [Δεν έχω βρει ακόμα μια καλή λέξη στα Αγγλικά που να αποδίδει την έννοια αυτής της λέξης στα Ισπανικά. Είναι ένας συνδυασμός ευλάβειας, προσφορά του εαυτού στον άλλον, παράδοση στον άλλο – όχι με την έννοια της ήττας, αλλά μάλλον από γενναιοφροσύνη.]